Rond 9 uur zaten we in de auto en toen begon onze route 66 reis echt! Toen we het centrum van Chicago uitreden kwamen we in de buitenwijken terecht. Jeroen vertelde dat hij had gelezen dat we hier beter geen lekke band konden krijgen. Ik was dus best wel bang. Jeroen wou in die wijk gaan tanken en ik vond dat doodeng maar alles is gelukkig goed gegaan en ik heb geen gevaarlijke figuren gezien! Ik moet wel toegeven dat ik toen wel dacht waar zijn we in hemelsnaam aan begonnen. Toen we de stad achter ons lieten en op het platte land terecht kwamen was ik wel weer blij dat we deze reis gingen doen want het is gaaf. Alleen kwamen we erachter dat we er lang over gingen doen als we niet op de snelweg gingen rijden. Maar het is veel leuker om de echte route te rijden, dus we gingen proberen om zolang mogenlijk de echte route te rijden. De route stond trouwens overal goed aangegeven. Hij bestaat officieel niet meer maar ze hebben de route toch mooi aangegeven! Soms reden we door dorpjes met van die typische Amerikaans huizen. We hadden ook veel huizen gezien waar de Amerikaanse vlag uithing.
Rond 13.00 kwamen we in een dorpje waar we stopte bij een Diner die speciaal was ingericht van Route 66. Daar hebben we een hamburger gegeten en die had gelukkig een Mac Donalds formaat, niet zo groot dus! Nadat we gegeten hadden reden we weer verder. Op een gedeelte zagen we dat er een stuk weg lag waar je niet meer over kon rijden en er groeide overal onkruid. Het bleek de allereerste weg van de route 66 te zijn!
wij reden dus over de nieuwere weg (die dus ook al historisch is). Jeroen had ook gelezen dat je de route makkelijk kon volgen door de telefoonpalen langs de weg en dat is dus echt zo! We zijn een paar keer verkeerd gereden maar als we de telefoonpalen weer zagen dan zaten we ook weer goed!
Rond 15.00 kwamen we aan in Springfield (Illinois) Daar Ligt Abraham Lincoln begraven. De hele stad staat in het teken van hem. We weten niet of hij er geboren is of dat hij er gewoond heeft maar dat gaat Jeroen nog eens allemaal uitzoeken en dat komt dan in zijn verslag te staan die hij gaat maken als we weer thuis zijn! We konden zo de begraafplaats oprijden en onze auto bij de graftombe plaatsen. Het is dus echt zoals je in Amerikaanse films ziet! Toen we de tombe binnen gingen moest iedereen stil zijn maar je mocht wel foto`s maken en filmen. Dat hebben we dus gedaan.
Toen we in de auto zaten was het half 4, we besloten dat we verder reden over de snelweg want we waren erg gaar aan het worden en in ons reisboekje stond dat als we niet voor 6 uur bij ons hotel waren dat we dan effe moesten bellen want dat er anders kans was dat de kamer weg was. Wij hadden geen zin om te bellen want Jeroen heeft de telefoon van z`n werk mee en die zijn er natuurlijk ook niet blij mee als we zoveel bellen in het buitenland. We hadden toch moeten bellen want zelfs over de snelweg ging het niet snel. Je mag er maar rond de 90km per uur rijden en soms 110 km per uur. Toen we ST. Louis naderde zagen we de Ach verschijnen. Dat is een boog en dat is de grens van de twee staten Illinois en Missouri. Dus de poort naar de andere staat.
Ik was van plan om die boog te bezoeken want daar kun je in maar we waren zo moe dat we blij waren dat we bij ons hotel waren om 19.00. Daar hebben we ons gedoucht en zijn we gaan eten in het hotel. Eindelijk normaal eten. We hadden nu geen friet en hamburgers gepakt. Jeroen had een grote steak van de BBQ en ik had garnalen met rijst. Toen we klaarwaren met eten ging Jeroen nog effe in het automatenhalletje spelen maar ik ging meteen naar bed en ik sliep al om 21.00